In diverse landen loeien de brandweerkorpsen eerst gedurende een halve minuut de sirenes om vervolgens een minuut stilte in acht te nemen voor collega’s die het leven lieten tijdens een of andere interventie. In ons land passeert deze dag meestal geruisloos en omdat dit samenvalt met onze nationale dodenherdenking zullen ze uiteraard uit respect geen sirenes laten horen.
Welk kind wil geen brandweerweer man worden. Beetje met water en mooie grote rode auto’s spelen. Als volwassenen weet je dat dit beeld ver van de waarheid is. Als het echt smerig wordt, komt de brandweer in actie. Beklemmingen in het verkeer, het opruimen van de vreselijke resten bij rampen en ongelukken, het water in om een kind onder het ijs te zoeken. Het zijn niet alleen de mannen en vrouwen die dit vaak vrijwillig doen die respect verdienen, maar ook de gezinsleden die thuis blijven bij een uitruk. Het is immers veel makkelijker om te zeggen ‘blijf lekker naast me zitten’ ipv de deur open doen en hem haar helpen om zo snel als mogelijk de deur uit te vliegen.